ZHUANG ZI, AHLI FALSAFAT ZAMAN TIONGKOK BERPERANG

Zhuangzi (369 SM ~ 286 SM), Tionghua:庄子, Pinyin:Zhuāngzǐ, merupakan ahli falsafat terpopuler pada pertengahan Zaman Negara Berperang Tiongkok serta tokoh yang amat penting dalam Taoisme selepas Laozi. Hasil karya beliau yang dinamakan selepas namanya ialah "Zhuangzi" atau "Nanhua Jing (南華真經)" oleh Raja Tang, 唐皇 12.

Menurut Shiji (史記), nama beriannya ialah Zhou (周) dan nama sopannya ialah Zixiu (子休). Ia adalah keturunan Mong (蒙) (Sekarang: Timor Selatan Prefektur Sangqiu, 商丘县东北7; ada yang katakan Prefektur Anhuimong, 安徽蒙城县1,Songguo, 宋國 (Sekarang:Propinsi Henan,河南省).

Catatan "Zhuangzi" mengatakan beliau pernah mengambil jawatan Chiyuan Shi 9, 漆園吏, dengan itu beliau juga diperkenalkan sebagai Ofisial Meng, 蒙吏. Zhuangzi kepunyaan zaman kehidupan sebaya dengan Mencius, tetapi tidak ada catatan yang menunjukkan mereka pernah berjumpa.atau mengadakan diskusi 3. Huishi10,惠施, merupakan rakan yang sering mengadakan diskusi dengannya.

Kitab "Zhuangzi" juga dikenali Nanhua Zhengjing, 南華真經, atau dipendekkan Nanhua Jing, 南華經, adalah kitab yang mengandungi pandangan dan ajaran beliau. Kitab ini diterbahagikan kepada tiga 5 bahagian utama iaitu Bahagian Asli, Bahagian Luaran serta Bahagian Umum; kesemuanya kepunyaan 33 judul. Bahagian Asli adalah hasil tulisan beliau sendiri, Bahagian Luaran adalah hasil pengikut yang mencatatkan kisah Zhuangzi dan Bahagian Umum adalah hasil pandang pengikut beliau.

Pada Zaman Negara Berperang, negaranya mengalami kekalahan dalam berperangan serta keruntuhan kuasa. Menurut "Zhuangzi", kehidupannya adalah sukar, tidak berkaya-raya, bekerja sebagai tukang sandal jerami untuk menyara hidup. Pada suatu ketika, beliau dijemput untuk berjumpa dengan Raja Wei, 魏王, beliau berpakaian biasa yang telah ditampal-tampal. Raja Wei menyoalnya kenapa berpakaian jabil-jabil. Zhuangzi menjawab dengan jujurnya, "Saya tidak berlaku berjabil-jabil tetapi saya miskin, inilah rezeki yang dipunyai".

Raja Chu, 楚王, kedengaran kesusilaan Zhuangzi dan menawarkannya beribu-ribu tahil emas serta pelbagai kebajikan untuk berhidmat sebagai menteri negaranya, tetapi ditolak terus. Zhuangzi lebih menginginkan kehidupan yang bebas; tanpa apa-apa kerisauan.

Sifat-sifat beliau yang tidak mengutamakan kekayaan dan kemasyhuran membawanya ketenteraman dan kesejahteraan. Pandangannya kepada Dao kepunyaan tiga keutamaan 3 yaitu:

1. Kebiasaan – segala-gala yang wujud disekeliling kita dengan atau tanpa kesedaran.
2. Keabadian – segala-gala berada dalam berubahan yang wujud permanennya.
3. Kemuskilan – apa yang terlaku tanpa bisa diterangkan dengan patah-kata.

Sebaliknya, beliau tidak mendukung cadangan mengamalkan amalan-amalan yang diaturkan. Bahkan, cara bertutur, cara berduduk cara berpakaian dan lain-lain tidak patut dipertetapkan, ini patut dilakukan mengikut kebebasan, dengan hati terbuka tanpa terikat pada peraturan yang telah ditetapkan. Kesemua ini adalah Dao, peraliran sistem alami.
--
http://yinnihuaren.blogspot.com
Email Upload by: Chen Mei Ing - Jakarta

Share

ARTIKEL YANG BERKAITAN